1950’li yılları yaşayanlar bilir. Demokrat Parti iktidara yeni gelmiş. Dünya milletleri, Amerika ve Sovyet Rusya yanlısı olarak ikiye bölünmüştü. Çünkü, 1945 yılında sona eren İkinci Dünya Harbi, ülkeleri iki kampa ayırmıştı.

       Biz, Amerika’nın yanında yer aldık. Rusya’ya karşı kurulan NATO da (Kuzey Atlantik Anlaşması) da  yer aldık.

       Merhum Menderes ve şerikleri, bu anlaşmadan çok memnundular. Bu meyanda gelişmemiş ülkelere Amerika’nın yaptığı Marshall yardımı, bizim de yüzümüzü güldürmüştü.

       Bu sırada Amerika’dan gönderilen süt tozlarını ve bozuk peynirleri de unutmayalım.

       Amerika ile iyi bir dostluk kurduk. 1950 yılında Kuzey ve Güney Kore arasında patlak veren savaş için, Amerika’nın isteği üzerine Güney Kore’ye asker de gönderdik. Merhum ağabeyim Şevket Akay da, gidenlerden biriydi.

       10 yıl süren Demokrat Parti iktidarının sonuna doğru, Amerika ile ilişkilerimiz bozulmaya başladı.

        Başkan Eisenhower, Başvekil Adnan Menderesi kapıda değil, odasında karşıladı ve beklenen ilgiyi göstermedi.

      1959 da cereyan eden bu olaydan sonra, Amerika Türkiye’ye yaptığı yardımı da kısıtlamaya başladı.

      Bu durumu gören Menderes, bir Sovyet Rusya ziyareti ile bu tarafa meyledince, sonunu hazırladı ve 27 Mayıs 1960 günü Amerika’nın icazeti ve askerlerin darbesi ile iktidardan uzaklaştırıldı.

    Bununla da kalmayıp, hayatından da oldu.

                       AMERİKA DOSTLUĞUNA DEVAM

    Kimi tepkilere rağmen, o gün bugündür Amerika ile dostluğumuz  devam ediyor.

    Ediyor, ama “Kış kışlığını, puşt puştluğunu yapar.” sözündeki gibi, Amerika şimdi elinden gelen kötülüğü yapıyor.

   Gelen haberlere göre Amerika, Kuzey Irak’ta PKK’ya ve onun Suriye kolu olan PYD’ye silah ve eğitim yardımı yapıyormuş.

     Oldu mu ya? Hani dosttuk, hani müttefiktik. Hani, Ortadoğu’yu beraber dizayn edecektik? Hepsi palavra!

      Darbe hukukunun sonlanması için iktidara yardım eden Amerika, bu düşmanlığı şimdi acaba neden yapıyor?

     Kimilerine göre, IŞİD’le savaşsın diye PKK’ya yardım ettiği söylense de, PKK’nın tek hedefi Türkiye’ye karşı savaşıp, Bağımsız bir Kürk Devleti kurmak. Yoksa, IŞİD’le savaşmak filan değil.

   İşte, Türkiye bu oltayı yutuyor.

                               BUNUN SONU NE OLUR?

      Ben, Ortadoğu ya da Amerika uzmanı filan değilim ama, görünen köy kılavuz istemiyor.

    AKP iktidarının, DP iktidarının yani Adnan Menderes’in düştüğü hataya düşmeyeceğini sanıyorum.

     Komünizmin çökmesinden ve Orta Asya Cumhuriyetleri’nin de Rusya’dan ayrılmasından sonra, Amerika dünyada artık tek tabancadır.

      Amerika, Türkiye’nin bölünmesini ister mi? Şimdilik bilinmiyor. Bilinen bir şey varsa, o bir dost gibi davranmıyor.

     İktidarın Amerika ve Avrupa ile iyi geçinmesi gerekiyor. Çünkü, bu ülkelerde Askeri vesayet yok. Bizde de artık kaldırıldı sayılır.

      Bunun devam etmesi için, her iki cenahla iktidarın dostluğunun sürmesi gerekiyor.

     Hükümet, AB Bakanlığı’nı boşuna kurmadı. Mülteci sorununun hallinde, Avrupa’dan daha da sabırsız ve işgüzar davranıyoruz.

     Tayyip Bey’in, gerek Amerika ve bilhassa zaman zaman Avrupa’ya meydan okumasına bakmayın siz.

     Eğer bir şeye bakılacaksa, Amerika’nın nasıl bir dost olduğuna, daha doğrusu iyi bir dost olmadığına bakmalıyız.

     Dünya, beş’ten büyük, ama Amerika hepsinden büyük.

     Bizim, Ortadoğu da artık esamimiz okunmuyor.

     Bütün mesele, sınırlarımızı koruyabilmek ve ülkeyi böldürmemektir.

      Haydi hayırlısı!