“Devlet içinde devlet olmaz, olamaz!” Tayyip Bey, bu sözünde çok haklı. Haklı, ama o kast ettiklerini, bu devletin içine kim soktu?

     O Cemaat ki, Özel dershaneleri ve okullarını siper edip, açtıkları “Işık Evleri” ile kendilerine nasıl eleman temin ettiklerini ve  yetiştirdiklerini görmediniz mi?

       Ordu’nun Ve Emniyet’in içine adamlarını yerleştirirken, onların resmi tayinlerini kim yaptı? Alım yapılırken, bu kişilerin gelmişine, geçmişine, siciline ve kimlerle irtibatlı olduklarına hiç bakılmadı mı?

      Hak eden nice kişi, devletin kapısında görev ya da tayin beklerken, bu kişileri devletin içine kim doldurdu? Ya da, bunları çok daha üst görevlere kim getirdi?

       Elbette, bu iktidar getirdi. O önemli görevlere gelenlerin atamalarına Başbakan olarak Tayyip Bey imzasını atmadı mı? Veya, kendi seçtiği Bakanları ve bürokratları o tayinleri yapmadı mı?

      “Eğri oturalım ve doğru konuşalım.”  diye bir söz var. Tayyip Bey doğru söylüyor ve “Ne istediler de, vermedik?” diyerek onlara bu görevleri kendilerinin verdiklerini açıkça itiraf ediyor.

      Eh, yaptığı hatayı itiraf eden bir kişinin ya da kişilerin bu sebeple başkalarını suçlamaya hakları var mı?

     Ben, kusurlarını itiraf ettikleri için artık onları suçlamıyorum. Hatayı itiraf edip, ondan dönmek bir erdemdir. Yani, fazilettir. Onurdur. Bir nevi tövbe etmek ve bir daha yapmayacaklarını söylemektir.

     Söylemektir, ancak onlar yaptıkları bu hata ya da hatalara rağmen, bir takım insanları suçlamaya ve cezalandırmaya devam ediyorlar.

      Hırsızın da suçlanması gerektiğini söyleyen Nasrettin Hoca’nın dediği gibi, “Kendilerinin, hiç mi suçu yok?”

                               DEVLET İÇİNDE DEVLET,  OLMAZ!

     Devlet, bir tanedir ve bütündür. Onu, demokratik sistemlerde sadece halkın seçtikleri yönetir. Aracını, gerecini, elemanıyla gücünü kuvvetini yani otoritesini seçilen bu iktidar kullanır. Ancak, bunu yaparken hep halkın çıkarını düşünür. Ve, yaptığı hatalardan ötürü ağlanmaz ve şikayetçi olmaz.

        Çok partili demokratik hayatımıza baktığımızda, devleti teslim alıp idare eden çok sayıda parti ve iktidar seçtik ve gördük.

      Ancak, bu iktidar kadar yaptıkları hatalardan şikayetçi olan ve hatalarını başkasına yükleyenini görmedik.

       Devleti yönetmek bir tecrübe ve basiret işidir. İktidarın, bu konuda bir tecrübesi olmadığı halde, bu göreve talip oldu.

      Olabilir, o da böylece tecrübe sahibi oldu. Ancak, diğerlerinden farklı olarak, yaptığı hataları başkalarına yükleyip, kendisinin yerine başka suçlu arayışına girdiler. Bu, çok yanlış oldu.

       Gülen Cemaati adlı örgütün, devlet içine yuvalanması ve bir çok çevreye ve kişilere adına “kumpas” denilen tuzaklar kurması kabul edilemez ve affedilemez.

      Kumpas kurup suçladıkları kişiler, sonradan yargılanıp beraat etseler de, yıllarca hapis yattıkları gibi, zor silinen bir lekeyi alınlarına bulaştırdılar.

     İktidarın, bu kumpasçılara karşı mücadele etmesini, doğru buluyoruz. Ancak, çuvaldızı başkalarına batırırken, iğneyi de biraz kendilerine batırsınlar.

           Oldu mu, Emine Hanım?

    “Enkaz” yıkıntı, döküntü ve çöküntü demektir. Bina yıkılırsa, ortaya enkazı çıkar.

     Cumhurbaşkanı’nın eşi Emine Hanım, geçen hafta yaptığı bir konuşmasında, Cumhuriyet dönemini kast ederek, ”90 yıllık enkazı kaldırdık.” demiş.

    Cumhuriyet dönemini bir enkaza,  yani yıkıntı ve çöküntüye benzetmiş.

     Oldu mu Emine Hanım? Eğitimin tepesinden gelen bir kişi olarak söylüyorum ve soruyorum.

     “Biz, yeni yetişen nesle ve okullardaki çocuklarımıza böyle mi öğrettik ve bundan sonda böyle mi öğreteceğiz?”

     Siz, bu Cumhuriyet’in nimetlerinden en çok yararlanıyorsunuz. Bütün maddi imkanlarını kullanıyor ve uçağına binip geziyorsunuz.

      İktidarın, Tülay Babuşçu adındaki Milletvekili de, “Cumhuriyet dönemini, Osmanlı’nın reklam arasına “ benzetince,  Vekillikten kovuldu ve bir daha da seçilemedi.

      Eşiniz Tayyip Bey, sizin bu sözünüze acaba ne diyecek?