Moved Permanently

      Açıkçası, “Ülkemizin neden yönetilemediği ortada” derken, bunun sebeplerini oturup uzun uzun anlatmaya ve yazmaya gerek yok. Halkımızın önemli bir kısmı, bunun sebebini biliyor, ancak bilmeyen ya da bilmek istemeyen ve her seçimde iktidara düşünmeden oy veren, bir halk kitlesi var. Sıkıntı, işte burada!

   Oysa, halkın kendisini yönetenleri seçtiği bir düzende, halkın oyuna değer vermek ve itibar etmek gerekir.

    Gerekir, ama halkın yine önemli bir kısmı kendisinin ve diğer halkın ve de ülkenin geleceğini düşünmeden oyunu kullanırsa, burada düşünmek gerekir.

     Adalet ve Kalkınma Partisi iktidar olduktan sonra, yeni Türkiye Devleti ve Cumhuriyeti’nin 80 yıllık kazanımları,  bir bir altımızdan kayıp gitmeye başladı. Ve, gitti bile.

    Devletin manevi gücüyle birlikte, maddi gücü de azaldı ve yok olma noktasına geldi. İktidar, ülkemizin üstüne yararlı bir güç, bir otorite olarak değil de, adeta bir kabus gibi çöktü.

    Yolsuzluklar ve adam kayırmalar, hırsızlık boyutuna vardı. Eski Bakan Sadettin Tantan’ın dediği gibi, bu iktidar döneminde “Yolsuzluk yapmayanı, sopayla dövdüler”

    Hırsızlar ve yolsuzlar suçüstü yakalandıkları halde, onları tekrar suça teşvik eder gibi, serbest bıraktılar. Çaldıklarını, faizleriyle geri verdiler.

   14 yıllık iktidarları döneminde, hiçbir kamu görevlisi hakkında yolsuzluk takibatı yapılmadı, dava açılmadı, ceza verilmedi.

    İktidara akıl veren kimi güçler, ülkeyi aydınlık bir gelecek yerine, Ortaçağın karanlığına götürmek istediler.

     Ahlakı, insanın apış arasında arayanlar, ahlaksızlığın örneği ve öncüsü oldular. Yüce Yaradan’ın mübarek dini, sömürüldükçe sömürüldü. Günahtan korktuklarını söyleyenler, günahtan ellerini hiç çekmediler. Bunu, açıkça söyleyenler bile var.  Yani,“Günah işleme özgürlüğümüz var” deyip, bunda ısrar ettiler.

                                             YA DIŞ İTİBARIMIZ?

     Hiç kalmadı. Avrupa Birliği’nin kapısında “Şamar oğlanı” durumuna düşürüldük.  Birliği hem küçümsedik, hem de ona yalvarır hale geldik.

    Başta sınır komşularımız olmak üzere, bütün dost bildiklerimizle düşman olduk. Hiç gereği yokken, yersiz ve sebepsiz bir kapris uğruna, askerimizi bir savaşın içine soktuk.

     Terör üreten güçlerle masaya oturup, onlara tavizler verdik. Buna rağmen hedefleri olmaktan kurtulamadık.

     Ülkenin yönetimine burnunu sokanlara destek verenler ve onlarla dostluk kuranlar umduklarını bulamayınca, bunun cezasını da kimi masum insanlara ödetmeye kalkıldığını gördük.

       İNSANIMIZA AYDINLIK YOLU GÖSTEREN ÇAĞDAŞ EĞİTİM, YOK EDİLDİ.

   14 yıllık bu iktidar döneminde en büyük yarayı, Türk Milli Eğitim Sistemi aldı.

80 yıllık sistem değiştirilerek genç beyinler, çağın gerisine atılmak istendi.

    OECD (Uluslararası Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü)nün 3 yılda bir yaptırdığı sınav denemesinde sınava katılan çocuklarımız, sondan ikinci olabildiler. Çok şükür ki, sonuncu olmadık. Matematik, Fen Bilimleri ve Okumayla, Okuduğunu Anlama dalında başarımız % 1.6 oldu. Yani % 2 bile değil. Bu dönemde Milli Eğitim Bakanlığı yapmış olan muhteremler, bundan gurur duymuşlardır.

                          TERÖR VE EKONOMİK KRİZ,  SON DARDE!

    Daha önce de vardı, ama şimdi hızı daha da arttı. Üç gün önce İstanbul Beşiktaş’taki gibi bir terör olayı olduğunda, dönemin Başbakanı adeta övünerek; “Şimdi, iki puanımız daha arttı.” demişti. Ve gerçekten, ilk yapılan seçimde daha fazla arttığını görmüştük.

     Böyle düşünenler, şimdi puanlarının daha da arttığını düşünecek ya da söyleyeceklerdir. Halk, acı içinde kıvranırken, Allah onları ıslah eylesin.

    Yaşanan ekonomik krize gelince,  öyle 200-300 dolar bozdurarak, onun da önlenmesi  pek kolay olmayacak.

     Değerli okuyucularım, neremizden tutulmaya kalkılsa, dökülüyoruz. Türkiye YÖ-NE-Tİ-LE-Mİ-YOR! Öyle görülüyor ki, Türkiye sanki son darbenin vurulmasını bekliyor.

     Yakın bir gelecekte Başkanımızı da seçip, Türkiye’yi tamamen bir kişinin eline teslim edersek, son darbe hazır demektir.