Toplumlar kendi sorumluluk alanları içinde hal ve hareketleri ile ne olmadıklarını ortaya koyarlar. Kendine yakışanı medenice sergilemeye çalışırlar. Medeni olmak veya medeni yaşamak ise öncelikle ailede başlar. Aile ortamında edinilmiş değerler sorunların kökten çözümünde önemli bir unsurdur. Bu unsur öncelikle aile bireylerinde başlar ve zamanla diğer fertlere benimsetilirse daha medeni bir yaşam bizi bekleyecektir.

Toplu olarak yaşamak zorunlu bir yaşam biçimidir. Bundan kendimizi soyutlayamayız. Çünkü insan ihtiyaç sahibidir . Hep birbirimize muhtacız . Birimiz diğerimizin mütemmimi olmakla beraber olmazsa olmazıdır . Birimizin mevcudiyeti diğerimizin var olduğuna işarettir. İhtiyacın ölçüsü olmaz. Bu, ama küçük olur , ama büyük ; ihtiyaç ihtiyaçtır. . Mademki toplu olarak yaşamak mecburiyetindeyiz o halde her toplumun kendine özgü kuralları vardır .Konulan bu kurallara uyulması şart olmakla beraber kaçınılmaz bir mecburiyettir .Kuralsızlık toplumun her kesimini rahatsız eder. Bunun içindir ki kurallara uymayanlar toplumdan dışlanır ; kimse onlarla ilişki kurmak istemez. Eğer bu kimseler davranışlarında inatlaşırlarsa bu defa onlar için cezai müeyyideler uygulanır. Ama gönül arzu ediyor ki istenmeyen cezalar uygulanmadan taşlar yerli yerine otursun .Bu da kendimiz için istediğimiz bir şeyi, istemediğimiz , her türlü hoş olmayanı tüm insanlar için de istememekle olur . İşte o zaman arzu ettiğimiz güzelliklere kavuşmuş oluruz . Ha ...bunu yapmaz sak ne olur; eğer bunu yapmazsak değil medeni bir insan olmak veya medeni yaşama hakkına sahip olmak, bunun ötesinde insan olma vasfını dahi kazanamayız. İnsanlarla toplu olarak yaşama mecburiyeti hasıl olunca kontrolü kesinlikle elden bırakamayız . Bu edeptir, bu hayadır , bu bir hukuktur .Bu , insanlara karşı gösterilmesi gereken bir saygıdır. Bunlara uymak huzurlu yaşamanın vazgeçilmez gereklerindendir. Aile, toplumun nüvesini teşkil eder.

Medeni olmaya , medeni yaşamaya önce aileden başlamak gerekir. Daha sonra yaşadığımız mekân , örneğin : Apartmanımız . Apartmanımızın bulunduğu çevre, cadde ve sokaklarımız ,sırasıyla tüm şehrimiz gelir. Eğer biz ebeveynler olarak bu sürece ailelerimizden başlayacak olursak meseleyi kökten halletmiş oluruz. Yaşadığımız aile içerisinde bir aile reisi olarak medeni bir yaşamın kurallarını önce kendimiz uygulamalı daha sonra aile fertlerimize yaşayarak ve yaşatarak davranışlar kontrol edilmelidir.

Aile fertlerinin birbirlerine karşı hitap şekilleri , oturup kakışları , tertip ve düzenlikleri,temizlik alışkanlıkları , bu alışkanlıkların yalnız evlerinde değil her yerde ve her halûkârda uygulama prensibini onların genç dimağlarına nakşedecek olursak, o zaman medeni bir insan , medeni bir aile olduğumuzu kanıtlamış olacağız.. Bunun neticesi olarak ta bir evin annesinin veya kızının bundan böyle evinin balkonundan yahut penceresinden sofra kırıntılarını , yemek artıklarını kaldırımlara veya komşunun balkonunu kirletecek şekilde silkeleme gibi çirkin davranışların zuhur etmediğini , apartmanımızın ortak malı olan merdiven aralıklarına sigara izmaritlerinin , meyve ve çerez kabuklarının atılarak kirletilmediğini , kapıların önlerine poşetlerden kokuşmuş sularının zikzaklar çizerek merdivenleri bir baştan bir başa kirleten atıkların bir daha konulmadığını , dükkânlarımızın süprüntülerini cadde boyunca atmayarak onları toplayıp en azından iş yerlerimize ait ağzı kapaklı çöp bidonlarına konulduğunu sevinçle göreceğiz. İşte bunun içindir ki her aile yuvası temel eğitimin biricik mektebidir . Aile bireyleri her türlü iyi ve kötü davranış- ları bu mektepten, bu mektebin muallimleri olan anne ve babalarından alırlar. Biz , biz olalım çocuklarımıza medeni olma yarışında örnek davranışlar sergileyelim . Sonra çalıştığımız iş mekanları , dükkânlarımız, atölyelerimiz, imalathanelerimiz ,sahibi bulunduğumuz fabrikalarımız da bu düşünce hakim olmalı ve bu çerçevede hareket etme şuuruna erişmeliyiz. Yanımızda çalışan elamanlarımızı bu düşünce ve bu şuurla yetiştirmeliyiz. Elemanlarımızı elleri yüzleri kirli, iş elbiseleri yağlı olarak çıkıp gitmelerine ve de yolcu otobüslerine o yağlı tulumları ile binmelerine asla müsaade etmemeliyiz. Medeni bir toplumun iş mekânlarında paydostan sonra çalışanlarının yıkanıp temizlenebileceği bir banyolarının, veya buna benzer lavabolarının bulunması, gerekir diye düşünüyorum..Bununla beraber çalışanlarına bu eğitimin iş veren tarafından verilmesi ve verilen eğitimin uygulanıp uygulanmadığı da yine o işveren tarafından kontrol edilmesi gerekir. Evet , gerek iş yerimizin ve gerekse iş yerimizin çevresinden medeni bir iş veren olarak ta sorumlu olduğumuzu bilmeliyiz . Çalıştırdığımız iş mekânlarının süprüntülerini gelişi güzel biçimde yolun ortasına atmaya hiç mi hiç hakkımız yoktur .Böylesi davranışlar ammeye karşı büyük bir saygısızlıktır.

Şunu katiyetle bilmeliyiz ki ammeye ait olan her mekan en az evimizin nadide misafirhanesi ile eş değerdedir. Evimize belli zamanlarda gelecek misafirlere gösterdiğimiz ihtimamı ammenin her an için konuk ettiği binlerce yerli ve yabancı misafirler için de göstermeliyiz. Sonra ammeye ait olan özellikle yolların , caddelerin ve benzeri her şeyin üzerimizde hakkı olduğunu da unutmayalım.