Moved Permanently

Her insanın karşısındaki kişide aradığı ve istediği ideal bir insan modeli vardır. Her ne olursa olsun hiç kızmayan, öfkeye kapılmayan, kırıcı sözler söylemeyen, alttan alan, sabırlı, affedici, hoşgörülü olması.
Günümüz dünyasında tüm toplumların barış ve huzurunu engelleyen önemli bir sorun vardır: Ahlaki Dejenerasyon . Bu durumdaki toplumun bireyleri dürüst, iyi, adaletli, doğru, bağışlayıcı, namuslu, hoşgörülü, merhametli olmak gibi ahlak erdemlerini ...

Yine günümüzde ahlaksızlık propagandasının en önemli sloganları; modernlik, çağdaşlık, özgürlük ve cesarettir. Burada söz edilen modernlik ve çağdaşlık, güzel özellikler olan çağın gelişmelerini yakından izlemek, yeniliğe açık olmak değildir. Amaç, her türlü ahlaksızlık ve sapıklığı topluma olağanmış gibi sunmaktır. İnsanların kınadıkları ve karşı oldukları davranışların, bugün artık olağan karşılanıyor olması, söz ettiğimiz propagandanın din ahlakından uzak kişilerin üzerinde ne denli etkili olduğunun göstergesidir.

Toplumda konuştuğunda aşağı-yukarı herkes aynı şeylerden yakınıyor. Ne bu yakınma diyecek olursanız toplumdaki bireylerin ve toplumun büyük bölümünde yaşanan ahlaki çöküntü. Nasıl bir çöküntü bu peki? Daha açık söylemek gerekirse; toplumu oluşturan bireylerde görülen ikiyüzlülük, riyakarlık, fırsatçılık, oportünistlik, dalkavukluk yalakalık, yalancılık, plancılık, düzenbazlık, menfaatçilik şeklinde liste uzayıp gidiyor.
Gerçekten şöyle bir etrafınıza baktığınız zaman insanların hepsinde olmasa da büyük bölümünde yukarıda saydıklarımın en az birini görmek mümkün. İkiyüzlülük deseniz toplumda diz boyu... Nasıl mı? En basitinden bir örnek vereyim... Üç-beş arkadaş bir yerde oturuyorsunuz. Bu arkadaşlardan biri kalkıyor gidiyor. O arkadaş gittikten sonra bir bakıyorsunuz onunla aynı yerde oturan diğer arkadaşları arkasından konuşmaya başlıyor bu adam "yaramaz, üçkağıtcı" şöyle böyle demeye. Sonra yine karşılaştıklarında yüzüne karşı söyledikleri birşey var mı? Yok... Nedir bunun adı; ikiyüzlülük. Bir diğeri; menfaatçilik. Bir bakıyorsunuz adam, birine hakaret, küfür saydırıyor da saydırıyor. Aradan biraz zaman geçiyor, saydırdığı adam bu arkadaşın bir işini görüyor veya bu arkadaşa bir menfaat sağlıyor. Sonrasında bu vatandaş hakaretler saydırdığı demediğini bırakmadığı bu adam için başlıyor ince ince iltifatlara... Nedir bunun adı; menfaatçilik... Bir diğeri; yalakalık yani dalkavukluk... Toplumda bazen o kadar çok görüyorsunuz bu yalakalardan bazen insanlığınızdan utanıyorsunuz. Yani yalakalık yaptığı adam, afedersiniz yüzüne tükürse yalakalık yapan adam "yüzümü yıkayacaktım Allah senden razı olsun" diyecek halde olan insanlar var ne yazık ki...
Peki böyle böyle bu ahlaki çöküntü nereye kadar gider bilen veya tahmin edebilen var mı? Sanırım yoktur.

Bu işin çözümü nasıl olacak peki diyecek olursanız... Bu işin çözümü gelecek nesillerin elinde. Anne ve babalar öyle bir evlat yetiştirmeli ki; ne tükürdüğünü yalasın, ne Allah'tan başkasına kulluk etsin, ne menfaatçi olsun, ne de ikiyüzlü olsun... İçinde yaşadığımız toplumda bu şekilde olan insanlara da Allah doğru yolu göstersin diyebiliriyorum ancak... Netice itibariyle bu gidişat, bu ahlaki çöküntü pek hayra alamet değil... Evet, herkes kendinden sorumlu ama herkesin kendini şöyle bir gözden geçirmesi gerekiyor diye düşünüyorum.