Karşı çıktığı Anayasa’nın ve yasaların mevcut hükümlerinden sonuna kadar yararlanan iktidar partisi, şimdi kendine göre bir Anayasa yapmak istiyor.

         Bütün partilerin katılımını sağlamak ve “Ortak hazırlandı” dedirtebilmek için, Komisyona her partiden eşit sayıda üye alınmasını kabul etti. Oysa, onun üye sayısı daha fazla olabilirdi. Ancak, bu hakkını kullanmadı. Yeter ki, katılım olsun ve dilediği gibi bir Anayasa ortaya çıksın.

           Aslında AKP, mevcut Anayasa’dan pek de şikayetçi değildi. İşine gelen hükümlerini dilediği gibi kullanıyor ve hiç de şikayetçi görünmüyordu. 2010’da yaptığı ve halka kabul ettirdiği değişiklikle, amacına zaten büyük ölçüde ulaşmıştı.

          Peki, şimdi derdi neydi?

          Derdi, bölücülerin de istediği değişiklikleri yapıp, örgütü hoşnut etmek, sözüm ona “Kürt Meselesi”ni çözmekti. Çünkü bölücü örgüt, Anayasa’nın başlangıç kısmı ile ilk 4 maddesinin değiştirilmesini, bu maddelerdeki  Türklük kavramının Anayasa’dan çıkarılmasını, Kürtlere anadillerinde eğitim hakkı tanınmasını, Türkçe’nin sadece resmi dil olmasını istiyorlardı.

         AKP’de, aynı arzuları taşıyordu. O ayrıca, fırsat doğmuşken 2’nci maddesindeki “Atatürk Milliyetçiliği” kavramının da, Anayasa’dan çıkarılmasını istiyordu. Ancak, en büyük arzuları ABD’deki gibi bir “Başkanlık Sistemi”ni Anayasa’ya sokmak ve Başbakanı  gelecek yıl “Başkan” yapmaktı.

                             UMUTLAR,  KAYBOLMUŞ  DEĞİL

        AKP, CHP, MHP ve BDP’nin oluşturduğu Komisyon önce 48 madde, daha sonra da 60 madde üzerinde anlaştı. Onlara göre bu maddeler, “rutin” maddelerdi.

        AKP ve BDP’nin hedefi, mevcut Anayasa’nın değişmemesi gereken ilk üç, hatta ilk dört maddesini değiştirmekti.

         Komisyon, bu maddelere yönelince AKP, 2’nci maddedeki “Atatürk Milliyetçiliği” kavramının da Anayasa’dan çıkarılmasını istedi.

         MHP ve CHP üyeleri, buna karşı çıktılar ve uzlaşma sağlanamadı.

       Bu kere BDP’de, 3’ncü maddedeki “Dili Türkçedir” ibaresinin kaldırılmasını ve “Resmi dili Türkçedir.” ibaresinin konup, kendi anadilleri Kürtçe’nin kabul edilmesini, böylece anadillerinde kendilerine eğitim hakkı tanınmasını istediler.

      CHP ve MHP üyeleri, bu değişikliğe de katılmadılar.

                         “UZLAŞMA KOMİSYONU”  KURULUYOR

     Anayasa’nın ilk üç maddesi üzerinde anlaşma sağlanamayınca, devreye Başbakan girdi. Başbakan, anlaşma sağlanan maddelerin derhal Meclisten geçirilmesini, diğerlerininse daha sonra görüşülmesini teklif etti.

     Ne var ki, bu teklif de BDP’nin dışındaki muhalefet partileri tarafından tasvip görmedi.

   Bunun üzerine, TBMM Başkanı’nın Başkanlığında bir “Uzlaşma Komisyonu” kuruldu.

       Meclis Başkanı parti liderlerini ziyaret ederek, bu komisyonda uzlaşma sağlanmasını, yeni yasama dönemine kadar bir taslağın ortaya çıkarılmasını, aksi halde çalışmaların sonlanabileceğini söyledi.

       Hal böyle iken, Başbakan ve eski Meclis Başkanı ortaya çıkıp, “Uzlaşma olmadığı takdirde, biz iktidar partisi olarak yeni bir Anayasa yapar ve halkın oyuna sunup, yolumuza devam ederiz.” dediler.

       Bu tavır, muhalefete karşı açık bir meydan okumaydı.

       Ancak, onlar da böyle bir tutumun iç huzuru sağlamayacağını ve böyle bir Anayasa’nın kalıcı olamayacağını biliyorlardı.

       Nitekim, o görüşten de vazgeçip, şimdi kaldıkları yerden yine uzlaşmanın yollarını arıyorlar.

                   BÖLÜCÜ ÖRGÜT, YENİ ANAYASA’YA ODAKLI

      Bölücü örgütün başı, İmralı’dan yaptığı açıklamalarda, yeni Anayasa’nın nasıl hazırlanması gerektiğine dair, ha bire görüş bildiriyor. Bir yerde, anlayanlara talimat veriyor. Örgütünü de, bu konuda yönlendiriyor ve duyarlı olmaya davet ediyor.

      Onların arzusu, istedikleri her şeyin şimdi Anayasa’ya girmesi filan değil. Esas istedikleri, Türklük kavramının Anayasa’dan çıkarılmasını, “Türklük” ve “Türk Milliyetçiliği” yerine, “Türkiyeli’lik ve Türkiye Vatandaşlığı” kavramının girmesini, böylece kendi etnik yapılarının tanınmasını, bu arada anadillerinin de tanınıp, onlara bu dilde eğitim hakkı verilmesini istiyorlar.

      Daha sonraki istekleri ise, Türkiye’ye Başkanlık Sistemi’nin gelmesini sağlayıp, ülkenin Eyaletlere bölünmesinin yolunun açılmasıdır.

       Eyaletlerin oluşumunun ise, bağımsızlığa giden bir yol olacağını ve bölünmenin de böylece mümkün olacağını, çok iyi biliyorlar.

           CUMHURİYET HALK PARTİSİ, YOLUNU ŞAŞIRMIŞ !

       Son gelen haberlere göre, Uzlaşma Komisyonu çalışmalarını sürdürecek. Eski Meclis Başkanı, “Uzlaşmak için Komisyona 1 Ekim’e kadar süre verdiklerini, uzlaşma olmadığı takdirde, ne yapacaklarını çok iyi bildiklerini” söylüyor.

      Eski Başkan, tıpkı eşeğini kaybedip bulan Nasrettin Hoca gibi konuşuyor. Hoca, “Eşek bulunmasaydı, yeni bir eşek alacaktım.” demişti. AKP’de, uzlaşma olmazsa  yeni arayışlara girecek. CHP ile MHP’yi, yatırıp kesecek değil herhalde.

      Beni, bunlar şaşırtmıyor. Esas şaşırtan, Cumhuriyet Halk Partisi’nin dönüşü ve yeni tavrı.

      Kimi durumlarda ikili oynayan ve iktidarı destekleyen Milliyetçi Hareket Partisi bile, Anayasa konusunda katiyen taviz vermiyor. Daha önce verdiği destek için, belki de pişman. Şimdi, doğru olanı yapıyor.

      MHP, AKP’nin ve BDP’nin, ülkemizin aleyhine olabilecek Anayasa değişikliği isteklerini, katiyen kabul etmiyor. Direniyor ve oy vermiyor.

      Cumhuriyet Halk Partisi ise, bölünmeye kucak açan “Türklük ve Türk Milliyetçiliği” kavramından vazgeçmeye niyetli görünüyor.

      Görünen o ki, Atatürk’ün partisi, Anayasanın 2’nci maddesindeki “Atatürk Milliyetçiliği” kavramından da her halde vazgeçecek.

      Bu durumu görenler, “CHP, yolunu şaşırmış!” diyorlar. “Yanlış yere dikilmiş fasulye çubuğu gibi” diyorlar. Telefonla arayan bir çok okuyucum, CHP’yi tanımakta zorlandıklarını söylüyorlar.

      Zorlanmasınlar. CHP’nin içinde, Hüseyin Aygün, Sezgin Tanrıkulu ... gibi bir çok “Kürtçü” nün bulunduğunu iyi bilsinler.

     Anketlerde MHP’nin oyu yükselip, % 30’lara yaklaşırken, bu kafadaki CHP’nin, % 20’lere doğru gerilediğini de çok iyi bilsinler.

    Savaş “Tam-Tam”ları’nın, Eli Böğründe!

      Suriye’ye bir dış müdahale olsun ve savaş çıksın diye etekleri zil çalanlar, yine hüsrana uğrayacak. Nedeni belli. BM’de “vetocu” üyeler, müdahaleye fazlaca sıcak bakmıyor.

      Amerika, topu kongreye atıyor. Kongreden bu yönde karar çıkması ihtimali, pek zayıf.

      İngiltere, Meclisinden böyle bir kararı geçiremedi.

      Almanya ile Fransa, Amerika gibi düşünse de, Amerika’nın fazlaca gazına gelmek istemiyorlar.

      Çin, uyuyan bir dev, ama gözleri açık uyuyor. Müdahaleye karşı.

      Silah satma hevesine rağmen, Rusya başından beri karşı.

      Öteki silah satıcıları ile bizim savaş “tam-tam”larının eli yine böğründe kaldı.

       Allah, bu memleketi ve milleti, onların ihtirasından ve basiretsizliğinden korusun! Amin.