Moved Permanently

       Değerli okuyucularım, küçük bir bölge gazetesinin bu köşesinde epey zamandır yazıyorum. Konu başlıklarını da genellikle, arayıp düşüncelerini bildiren hemşerilerimin tespitlerinden seçiyorum.

      İlgilenen okuyucularımın tepkilerini dikkate alarak, yıllardan beri bu ülkeyi bölmek ve bir parçasını koparmak isteyen bir terör örgütünün, düzgün adımlarla amacına nasıl ulaşmakta olduğunu, belirtmeye çalışıyorum.

     Milliyetçiliği ayaklar altına aldığını söyleyen, ülke bütünlüğüne duyarsız ve yurt sevgisi tartışmalı olan bir iktidar, halkı bilinçlendirmesi gereken yayın organlarını da kıskacına alınca, kötü günler kapımıza geldi dayandı.

    Devlet-i Osmaniye’ye derdini anlatamayan Ziya Paşa’nın, “Rütbemizin küçüklüğünden, sözümüzün büyüklüğü anlaşılamıyor.” dediği gibi, bu köşenin küçüklüğünden, bizim de anlatmak istediklerimiz, bir türlü anlaşılamıyor.

   Evet, olanlar oldu ve kötü günler kapımıza geldi dayandı. Demek istiyorum ki, bu güzel vatanın bölünmesine ve bir parçası koparılıp ayrılmasına, iyice ramak kalındı.

                                    HER ŞEY,  ORTADA

     12 yıldan beri ülkeyi yönettiğini sanan bu iktidar, önce “Avrupa Birliği’ne giriyoruz.” ayaklarında, salt askeri etkisiz bırakmak için, önce Avrupa ‘ya daha sonra da bu bölücü örgüte, taviz üstüne taviz verdi.

   O örgüt de, azdıkça azdı. Lideri, bir hükümlü gibi değil, tutulduğu hapishanede krallar gibi yaşatıldı. Devlet güçlerini, ayağına kadar getirtip, önünde adeta diz çöktürdü. “Yeter ki terör olmasın. Biz, her seçimi böylece kazanalım.” diyenler, muradına erdiler, ama örgüt de iyice muradına erdi.

                                   DEVLET OLMA PROVALARI

     Koskoca Türkiye Cumhuriyeti devleti, bir terör örgütünün kodesteki lideri ile, dışarıdaki silahlı gücünün arasında sıkıştı kaldı.

     Lideri, talimatı veriyor, silahlı gücü sopasını gösteriyor. Zaman zaman, gücünü daha çok  göstermek için yaptığı eylemlerle, yakıyor, yıkıyor, kırıyor, döküyor ve dahası can alıyor.

    Eskiden, İstanbul Ümraniye’de ya da Gaziosmanpaşa’da “Kurtarılmış Bölgeler” ilan eden örgütlerin eylemlerine halkımız gülüp geçerken, şimdi Güneydoğu’nun tamamını kurtarılmış bölge haline getirdiler.

    Askerle beraber, basının da olup bitenlere suskun kalması, örgütün işine yaradıkça yarıyor. Güneydoğu Anadolu bölgemizden, çok kötü haberler geliyor.

    Bilindiği gibi, örgüt elemanları ya da yandaşları, her yerde terör estiriyor. Devlet dairelerini, okulları yakıyor. Atatürk heykellerini yıkıyor, bayrağımızı indiriyor, yakıyor. Yol kesiyor, kimlik denetimleri yapıyor. Vergi adı altında haraç topluyor. Kendi idari birimlerini oluşturuyor.

    Mesela, oluşturduğu tapu birimi ile, devletin verdiği tapuları geri alıp, kendisi yeni tapular veriyor. Tapu harcı alıyor, maliye birimi oluşturup vergi topluyor. Tapusunu yenilemeyenlerin, topraklarına el konulacağı tehdidini savuruyor.

    Bölgedeki hiçbir kamu görevlisi, çalıştığı birimde ya da sokakta güvende değil. Onları taşıyan araçlar, özellikle servis araçları çelik kafeslerle korunaklı hale getirilmiş. Kışlasına kapatılan asker, kurşunun nereden geleceğini merak ediyor.

    Bütün kamu birimlerinde, devletin otoritesi sıfırlanmış durumda. Mülki İdare Amirleri teröristlerle, hükümetin direktifleri arasında sıkışıp kalmışlar.

    İnsanın aklına, ister istemez Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi’ndeki sözleri geliyor. O büyük insan ez cümle; “… Bir gün, ülkenin bağımsızlığını ve Cumhuriyet’ini savunmak zorunda kalırsan, içinde bulunduğun şartları düşünmeyeceksin. Ülkene göz diken düşmanlar güçlü kuvvetli olsalar da, ülkenin her köşesi işgal edilmiş, yönetiminde bulunanlar kişisel çıkarlarını düşünüp sapkınlık, hatta hainlik içinde bulunsalar da, bu şartlar altında bile, damarlarındaki soylu kandan aldığın kuvvetle yine de ülkeni, bağımsızlığını ve Cumhuriyeti koruyacaksın.” diyor.

    İşte, şimdi o gençliğin ortaya çıkıp, ülkeyi böldürmemesi ve hiç kimseye bir karış toprak verdirmemesi gözleniyor ve bekleniyor.  Hem de, büyük bir özlemle.